Για δεκαετίες το μοντέλο διαχείρισης παραθύρων δεν έχει αλλάξει και το Gnome σχεδιάζει να το επεξεργαστεί
πρόσφατα τα αγόρια Αποκαλύφθηκε η ομάδα σχεδιασμού UI του Gnome μέσω ανάρτησης ιστολογίου Λίγα λόγια για τις πρόσφατες συζητήσεις που είχαν εσωτερικά σχετικά με τα σχέδια εκσυγχρονισμού της διαχείρισης παραθύρων Gnome.
Και είναι ότι στο blog post, η παρατήρηση γίνεται ότι αυτή τη στιγμή το προεπιλεγμένο μοντέλο παραθύρου βασίζεται σε έννοιες πριν από 50 χρόνια και στην οποία κανείς δεν έχει κάνει τίποτα για να το αλλάξει αυτό. Με το οποίο τα παιδιά του Gnome έχουν πάρει την πρωτοβουλία με κάποιες επιπλέον εργασίες που σχετίζονται με το μέγεθος και την κίνηση των παραθύρων για να πετύχουν ένα πιο άνετο περιβάλλον.
Επί του παρόντος, πολλοί χρήστες έχουν συνηθίσει σε αυτό το μοντέλο, ένα μοντέλο που για το Gnome δεν είναι πλέον βέλτιστο και δημιουργεί δυσκολίες για αρχάριους που αντιμετωπίζουν την ανάγκη να αναλύσουν με μη αυτόματο τρόπο την προκύπτουσα στοίβα μικρών επικαλυπτόμενων παραθύρων ή να βρουν το επιθυμητό παράθυρο που επικαλύπτεται από άλλα παράθυρα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αναφέρετε ότι ιδανικά, το ίδιο το σύστημα θα πρέπει να οργανώνει τα παράθυρα βέλτιστα με τέτοιο τρόπο ώστε ο χρήστης να μπορεί να αρχίσει να εργάζεται αμέσως και να δει τα παράθυρα που είναι απαραίτητα για την επίλυση της τρέχουσας εργασίας, χωρίς να χρειάζεται να χάσει χρόνο χειραγωγώντας τα παράθυρα, επιτυγχάνοντας την αποδεκτή θέση και το μέγεθός τους. Η τρέχουσα προσέγγιση για την εργασία με Windows χαρακτηρίζεται ως ένα χάος που πρέπει να επιλύσει ο χρήστης.
Για αύξηση της αποτελεσματικότητας διαχείριση παραθύρων στο Gnome, προτείνεται η χρήση στοιχείων σχεδίασης παραθύρων με πλακάκια, στο οποίο εμφανίζονται τα νέα παράθυρα ανοίγουν αυτόματα από προεπιλογή χωρίς να επικαλύπτονται με τα παράθυρα ήδη ανοιχτά και καταλαμβάνουν τον βέλτιστο χώρο οθόνης.
Αξίζει να το αναφέρουμε Το Gnome έχει ήδη προαιρετική υποστήριξη για αυτήν τη λειτουργία., αλλά παραμένει αζήτητη λόγω υφιστάμενων περιορισμών και προβλημάτων. Μεταξύ των ελλείψεων του υπάρχοντος τρόπου μωσαϊκού, λέγεται πλήρης χειροκίνητος έλεγχος, υποστήριξη μόνο για διάταξη δύο παραθύρων, περιορισμένη υλοποίηση (πρόβλημα προσθήκης υποστήριξης για σύνθετες διατάξεις), χειροκίνητος έλεγχος εικονικών επιτραπέζιων υπολογιστών, αδυναμία ομαδοποίησης των παραθύρων σε μια στοίβα που μπορεί να εμφανιστεί ταυτόχρονα.
Είναι εξαιτίας αυτού έχετε ένα σχέδιο εκσυγχρονισμού της διαχείρισης παραθύρων, το οποίο είναι μετάβαση στην προεπιλεγμένη λειτουργία υβριδικού πλακιδίου, που συνδυάζει τα καλύτερα χαρακτηριστικά πλακιδίων και αιωρούμενων παραθύρων. Επιπλέον, θα παραμείνει η δυνατότητα επιστροφής στην κλασική λειτουργία αιωρούμενου παραθύρου και χρήσης διάταξης με σκληρό πλακάκι δίπλα-δίπλα με πλήρη διαχωρισμό από άκρη σε άκρη ολόκληρης της οθόνης. Η εφαρμογή νέων μηχανισμών παραθύρων θα μπορούσε να ξεκινήσει αμέσως μόλις κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του GNOME 46.
Η νέα λειτουργία πλακιδίων θα επιλέξει αυτόματα τη βέλτιστη διάταξη για μη επικαλυπτόμενα παράθυρα, ενώ επιτρέπει τις χειροκίνητες ρυθμίσεις. Η νέα εφαρμογή σχεδιάζει επίσης ενσωματώστε τη διαδικασία των Windows με το σύστημα εικονικής επιφάνειας εργασίας και επεκτείνετε τα μεταδεδομένα περιβάλλοντος παραθύρου που παρέχονται από τις εφαρμογές. Για παράδειγμα, για να επιλέξετε το βέλτιστο μέγεθος παραθύρου, οι εφαρμογές μπορούν να παρέχουν προτάσεις για το επιθυμητό μέγιστο μέγεθος παραθύρου και μια σειρά προτεινόμενων μεγεθών που είναι ιδανικά για την εμφάνιση τρέχοντος περιεχομένου.
Όταν ανοίξει το πρώτο παράθυρο στη νέα λειτουργία, θα τοποθετηθεί στο κέντρο της οθόνης χρησιμοποιώντας το βέλτιστο μέγεθος, λαμβάνοντας υπόψη τα μεταδεδομένα που παρέχει η εφαρμογή. Για παράδειγμα, το παράθυρο του προγράμματος περιήγησης θα επεκταθεί σε πλήρη οθόνη και το πρόγραμμα προβολής καιρού θα εμφανίζεται σε μια περιοχή 700×500. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η διάταξη των παραθύρων μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή από τον χρήστη, ο οποίος, όπως και πριν, μπορεί να μετακινήσει τα παράθυρα αυθαίρετα και να αλλάξει το μέγεθός τους.
Επιπλέον, όταν ανοίγουν πρόσθετα παράθυρα, τα υπάρχοντα παράθυρα μετακινούνται για να δημιουργηθεί χώρος για να τοποθετηθούν νέα δίπλα στα υπάρχοντα. Εάν προτιμάται η επέκταση πλήρους οθόνης, το νέο παράθυρο τοποθετείται σε ξεχωριστή εικονική επιφάνεια εργασίας. Εφόσον υπάρχει αρκετός χώρος οθόνης, τα παράθυρα τοποθετούνται χωριστά το ένα δίπλα στο άλλο, αλλά εάν δεν υπάρχει αρκετός χώρος οθόνης, εφαρμόζεται μια πιο πυκνή διάταξη δίπλα-δίπλα.
Τέλος, εάν ενδιαφέρεστε να μάθετε περισσότερα για αυτό, μπορείτε να συμβουλευτείτε τις λεπτομέρειες στο παρακάτω σύνδεσμο.